تاریخچه زبان انگلیسی از زمان ساکسون ها تا به حال!
ادبیات انعکاس زندگی است؛ آینه جامعه ای است که زندگی در آن جریان دارد. واژه literature مشتق شده از واژه لاتین ‘litaritura’ به معنای “نوشتن سازمان یافته با حروف” می باشد. ما ادبیات را براساس زبان، اصل و ریشه، دوره های تاریخی، ژانر و موضوع دسته بندی می کنیم.
ابتدا، ادبیات نوعی سرگرمی برای مردم بود، اما با گذر زمان با هدف ایجاد اصلاحات ادامه پیدا کرد. نویسندگان سعی کردند از طریق قلم شان وضعیت جامعه را برجسته نمایند و به این ترتیب ادبیات به رسانه ای برای ترسیم و جلب توجه مخاطب به برخی از موضوعات خاص ودعوت وی به بحث و انتقاد و ایجاد اصلاحات مبدل گردید.
در واقع، از زمان تمدن های باستان تا دنیای مدرن امروزی، تمامی آثار ادبی به ما بینشی نسبت به مسائل و روندهای حاکم در آن زمان داده است. ادبیات همچنین امکان گریز از «واقعیت های تلخ» زندگی را فراهم می کند. به طوری که که بسیاری از افراد برای فرار از کسالت زندگی خود مطالعه می کنند. علاوه بر این، ادبیات در سطوح بالاتر به خواننده کمک می کند تا از واقعیت پیش پا افتاده به واقعیت های مهم زندگی دسترسی پیدا کند.
به این ترتیب، ادبیات انگلیسی هم همزمان با شروع تاریخچه مردم انگلیسی زبان آغاز گردید و به کلیه آثار ادبی اعم از رمان، داستان کوتاه، شعر، آثار داستانی و غیر داستانی و نمایشنامه گرایش یافت. اولین آثار ادبی زبان انگلیسی منعکس کننده زندگی افرادی بود که در یک دوره معین زندگی می کردند. به عنوان مثال، همه تغییرات جامعه انگلیسی از دوران اولیه تا مدرن، آثار خود را در ادبیات انگلیسی به جا گذاشته اند.. ادبیات انگلیسی به عنوان ادبیات ملتی که با روح قاطعیت، ماجراجویی و سخت کوشی مشخص می شود، سرشار از سرزندگی، تنوع و ماهیت است.
خلاصه ای از تاریخچه زبان انگلیسی
تاریخچه زبان انگلیسی روند توسعه آن از ابتدا تا به امروز بطور خلاصه مطرح می نماید. شما هرگز نمیتوانید ادبیات یک ملت را بطور دقیق بررسی نمایید بدون اینکه در تاریخ آن ملت دقیق شده باشید.
ادبیات انگلیسی با تاریخ نژاد انگلیسی آغاز گردید و با گسترش جامعه این ملیت توسعه یافت. هنگامی که ادبیات انگلیسی را تحلیل می کنیم، با 8 دوره اصلی و عصرهای متعدد مواجه می شویم. هر دوره یا عصر ادبیات انگلیسی پس از چهره اصلی ادبی مربوط به آن دوره و یا وضع قوانین مهم در انگلستان و یا بروز برخی از حرکت های ادبی نامگذاری شد. بعلاوه، هر مرحله یا دوره از ادبیات انگلیسی دارای ویژگی های منحصر به خودش می باشد.
8 دوره اصلی در ادبیات زبان انگلیسی:
- دوره آنگلوساکسون یا باستان انگلیسی (450-1066)
- دوره آنگلو نورمن یا انگلیسی میانه (1066-1500)
- دوره رنسانس (1500-1660)
- دوره نئوکلاسیک (1660-1798)
- دوره رمانتیک (1798-1837)
- دوره ویکتوریا (1837-1901)
- دوره مدرن (1901-1945)
- دوره معاصر (1945–امروز)
1- دوره آنگلوساکسون یا باستان انگلیسی (450 – 1066)
انگل ها و ساکسون ها اجداد نژاد انگلیسی بودند.پس از سقوط امپراطوری رم غربی در اوایل قرن 15، سه قبیله ژرمن، انگل ها، ساکسون ها و ژوت ها، شانس در دست گرفتن قدرت را پیدا کردند و مهاجرت خود را به بریتانیا آغاز نمودند. آنگلو ساکسون ها شجاع، ماجراجو و نترس بودند. در 670 بعد از میلاد، توانستند بخش عمده ای از سرزمین آنجلوس را که امروز به نام انگلستان شناخته می شود اشغال نمایند و آن را به عنوان اقامتگاه دائم شان برگزینند.
زبان محاوره ای که توسط آنگلوساکسون ها وارد این سرزمین شد تلفیقی بود از زبان لاتین و واژه های سلتیک و انگلیسی باستان. ادبیات انگلو ساکسون به عنوان اولین مرحله از ادبیات انگلیسی شناخته می شود. این دوره شامل ادبیاتی می شود که به زبان انگلیسی باستان آنگلوساکسون از قرن 5 بعد از میلاد تا پیروزی نورمن ها در 1066 مکتوب شده است.
انگلیسی باستان که آنگلوساکسون ها به آن صحبت می کردند برای انگلیسی زبانان امروزی کاملا غیرقابل فهم است. اگرچه، تعدادی از کلمات مربوط به آن دوره به زبان انگلیسی مدرن امروزی وارد شده است که در این میان می توان به “day” , “year”, “kiss” , “love” , “arm” اشاره کرد.
2- دوره آنگلو نورمن یا انگلیسی میانه (1066 – 1500)
با فتح نورمن ها دوره جدیدی در تاریخ ادبیات انگلستان آغاز شد. نورمن ها فرهنگ و زبان غنی فرانسوی خود را با خودشان آوردند. ادبیات این دوره در دسته ادبیات نورمن-فرانسه یا ادبیات انگلیسی-فرانسه قرار می گیرد. از آنجایی که دوره آنگلو نورمن به قرون وسطی یا قرون وسطی در تاریخ بریتانیا تعلق داشت، ما آن را دوره انگلیسی میانه در تاریخ ادبیات انگلیسی نیز می نامیم. فتح نورمن یک تغییر اساسی در فرهنگ، قانون، زبان و شخصیت انگلیسی ایجاد کرد. انگلیسی تبدیل به زبانی شد که فقط افراد فقیر و ناتوان به آن صحبت می کردند. در حالی که زبان نورمن-فرانسوی زبان ثروتمندان شد. همچنین به نماد موقعیت و اعتبار اجتماعی تبدیل گردید. انگلو-نورمن ها عمدتاً برای پاسخگویی به خواسته و تمایل حاکمان نورمن می نوشتند. علاوه بر این، تنها پادشاهان و درباریان آن زمان حق ثبت نوشته های ادبی را داشتند.
نمیتوانیم این حقیقت را انکار کنیم که غلبه نورمن ها بیداری مردمی را که در آن زمان به شدت به یک محرک خارجی نیاز داشتند تحریک نمود. مردم به سرعت تحت تاثیر دیدگاه جدید قرار گرفتند و و در نهایت در یک امید مشترک با یکدیگر متحد شدند و به این ترتیب بود که دشمنی آنگلوساکسون ها با نورمن ها نیز به وحدت ملی تبدیل شد.
نورمن ها سربازان، صنعتگران، بازرگانان، وقایع نگاران، خزانه داران و دانشمندان خود را با خود آوردند. آنها می خواستند با کمک آنها دانش را احیا کنند، رویدادهای به یاد ماندنی را ثبت کنند، پیروزی ها را جشن بگیرند و آواز عشق و ماجراجوی سر بدهند. علاوه بر این، محبوب ترین اشکال نوشتن برای آنگلو نورمن ها، وقایع نگاری، نوشتار مذهبی و آموزشی، شعر، رمانس و نمایشنامه بود.
3- دوره رنسانس (1500 – 1660)
دوره رنسانس در تاریخ ادبیات انگلیسی با عنوان دوره الیزابت و یا عصر شکسپیر نیز شناخته می شود.در واقع این دوره عصر طلایی ادبیات انگلیسی می باشد. پس از قرون وسطی، رنسانس وارد اروپا شد که به معنای تولد دوباره و یا حیات مجدد می باشد. با ظهور این عصر، تاریکی دوران قرون وسطی با روشنایی و روشنفکری بشر و حیات مجدد آموختن و یادگیری رونق یافت.
ویژگی اصلی رنسانس تمرکز آن بر اومانیسم بود، یعنی توجه انسان به خود به عنوان یک موضوع برای بررسی و مشاهده. رنسانس از ایتالیا و با آثار دانته، بوکاچیو و پترارک آغاز شد. گرچه که با شروع دوره الیزابت در تمام اروپا گسترش پیدا کرد.رنسانس، علاوه بر تمرکز برروی نوع بشر، دارای گرایشهای فرعی متعددی بود که در واقع جنبههای مهم اومانیسم بودند؛ این جنبه ها عبارت بودند از:
- کشف مجدد دوران باستان کلاسیک، به ویژه یونان باستان، کشف مجدد جهان بیرونی و اهمیت آن برای انسان، مشکلات شخصیت انسان.
- افزایش حساسیت به زیبایی رسمی و پرورش حس زیبایی شناختی، این باور که مردم خودشان مسئول اعمال خود هستند.
نویسندگان دوره رنسانس به جای آن که طبق آنچه در قرون وسطی رایج بود، دنبال دریافت راهنمایی از یک مرجع بالاتر باشند، راهنمایی را از درون خود پیدا کردند.
4- دوره نئوکلاسیک (1660 – 1798)
حدفاصل زمان میان سالهای 1660 تا 1798 بطور برجسته تحت عنوان دوران نئوکلاسیک شناخته می شود. البته این دوره زمانی خود به دو بخش تقسیم می شود، دوره بازسازی یا عصر درایدن (1660-1700)، و عصر کلاسیک یا عصر آگوست (قرن 18). عصر کلاسیک نیز خود به دو بخش مجزا عصر پاپ (1700-1744) و عصر جانسون (1744-1784) تقسیم میشود.
5- دوره رمانتیک (1798 – 1837)
پررونق ترین دوره در تاریخ ادبیات انگلیسی دوره رمانتیک است که به عنوان یک شورش علیه مکتب کلاسیک قرن 18 شناخته می شود.وردزورث، کولریج، ساوتی، شلی، کیتس و بایرون به این دوره تعلق داشتند. عصر رمانتیک اساساً عصر شعر بود. وردزورث و کولریج با انتشار تصنیفهای غنایی شکل جدیدی از شعر را در تقابل با شعر مکتب کلاسیک معرفی کردند.
شاعران رمانتیک بر سادگی زبان تمرکز کردند و زبان مردم عادی را برگزیدند. آنها به استادان الیزابتی – شکسپیر، اسپنسر و دیگران – نگاه کردند تا از آنها الهام بگیرند. اشعار آنها معمولاً به رویدادهای زندگی روزمره می پرداخت. شاعران رمانتیک ثابت کردند که اگر با جنبههای بیاهمیت طبیعت و چیزهای رایج زندگی درست برخورد شود، میتواند به اندازه جنبههای بزرگ طبیعت و زندگی جالب و قابل توجه باشد.
نثرنویسان دوره رمانتیک نیز شیوه نگارش آگوستایی را رد کردند. آنها به نثر پرمعنا، شاعرانه و پرشکوه دوره رنسانس بازگشتند. از آنجایی که دوران رمانتیک با افراط در احساسات مشخص می شد، نوع جدیدی از رمان را تولید کرد؛ در میان انبوده خوانندگان رمان گوتیک به زودی با عناصر گوتیک مانند محیط های ماوراء طبیعی، غم انگیز و موقعیت های عجیب و غریب به محبوبیت رسید.
6- عصر ویکتوریایی (1837 – 1901)
با شروع ربع دوم قرن نوزدهم، دوره ویکتوریا بسیار طولانی و با پیچیدگی همراه شد. علاوه بر این، نویسندگان بزرگ متعددی هستند که در آن دوره شکوفا شدند. به همین دلیل است که برای سهولت، دوره ویکتوریا به دو دوره دیگر تقسیم می شود – دوره ویکتوریایی اولیه (1837-1870) و دوره ویکتوریایی ثانویه (1870-1901).
7- دوره مدرن (1901 – 1945)
از آغاز قرن بیستم، دوره مدرن در ادبیات انگلیسی آغاز شد. مهمترین ویژگی ادبیات مدرن این بود که با نگرش عمومی مردم و نویسندگان ویکتوریایی نسبت به زندگی و مشکلات آن مخالف بود. در طول دهه اول قرن بیستم، جوانان عصر ویکتوریا را ریاکارانه و آرمان های ویکتوریا را سطحی، پست و احمقانه می دانستند. این شورش که توسط ارزشهای اخلاقی، آرمانهای معنوی و همچنین نگرشهای ذهنی هدایت میشد و بهطور چشمگیری با نگرشهای ویکتوریاییها مخالف بود، به شدت بر ادبیات مدرن تأثیر گذاشت.
علاوه بر این، مدرنیست ها دیگر مانند ویکتوریایی ها به تقدس زندگی خانگی اعتقاد نداشتند. آنها همچنین در برابر نگرش ویکتوریایی ها مبنی بر رضایت از خود و کمال گرایی واکنش نشان دادند. از آنجایی که نویسندگان مدرن دیگر نمی توانستند به شیوه قدیم بنویسند، سبک نگارش خود را ابداع کردند. اگر آنها در مورد تحقیر پول، زیبایی طبیعی، عشق الهی، و احساسات خانه و زندگی می نوشتند، ممکن بود در معرض اتهام قرار بگیرند. حتی اگر با موضوعات مشابه برخورد می کردند، باید این کار را با درایت انجام می دادند تا افکار و احساسات منحصر به فرد را برانگیزند. بنابراین، نویسندگان مدرن باید با به کارگیری تکنیکهای تازه، دیدگاه تازهای را پرورش می دادند.
عامل اصلی این نگرش استیضاح ها و از هم پاشیدگی ارزش های قدیمی و تأثیر اندیشه علمی بر مردم بود. بسیاری از نویسندگان قرن بیستم شروع به مطالعه و تأمل جدی در مورد نوشته های کارل مارکس، انگلس، راسکین، موریس و غیره کردند و پیشنهادات عملی برای بازسازی جامعه را مورد بحث قرار دادند. ادبیات قرن بیستم مملو از تجربیات و ماجراهای خاص عصر مدرن است – عصر گذار و کشف.
8- دوره معاصر (1945 – امروز)
پس از جنگ جهانی دوم، روندهای جدیدی در ادبیات انگلیسی ظاهر شد. اگرچه شعر به یاد ماندنی ترین شکلی بود که از جنگ جهانی اول بیرون آمد، در عین حال رمان شکلی از ادبیات بود که داستان های جنگ جهانی دوم را روایت می کرد. زیرا رسانه های جمعی، سینما، روزنامه ها و رادیو شیوه اطلاع رسانی و سرگرمی را تغییر داده بودند. نویسندگان زیادی بودند که درباره جنگ نوشتند. برای مثال، رمانهای هنری گرین – هیچ (1950)، پایان ماجرا (1951)، و یک پرونده سوخته (1961) به جنگ میپردازند. این رمان ها به بررسی نارضایتی انسان در بسیاری از مناطق مختلف جهان می پردازند.
سپس ساموئل بکت که بیشتر به خاطر نمایشنامههایش شناخته میشود، آمد و احساسات درونی روح تنهایی را در آثارش توصیف کرد. در این رابطه رمان های مورفی (1938) و چگونه است (1961) او منتشر شد. به طور مشابه، رمان های جورج اورول نیز دارای نیت سیاسی هستند. اورول به عنوان یک سوسیالیست به برابری اعتقاد داشت. آثار معروف او مزرعه حیوانات (1945) و نوزده هشتاد و چهار (1949) هستند.
اگر تمایل به دریافت اطلاعات بیشتری در مورد دورههای آموزشی یا تخصص اشتغال و مهاجرت دارید میتوانید از راه های ارتباطی زیر استفاده نمایید.
ختم کلام تاریخچه زبان انگلیسی
زبان و ادبیات انگلیسی از تاریخ کهنی برخوردار است. این زبان دوره های مختلفی را تجربه کرده است. 55 سال قبل از میلاد شروع شیوع زبان انگلیسی در بخش هایی از Roman اتفاق افتاد. ساکنان محلی در این منطقه نسخه ابتدایی زبان انگلیسی (Celtish) صحبت می کرند. با گذر زمان و طی شدن بیش از 2000 سال از زبان انگلیسی هم اکنون به اولین زبان زنده دنیا تبدیل شده است (تعداد زبان چینی بیشتر می باشد اما زبان انگلیسی بین المللی است.)
دیدگاهتان را بنویسید